۲

حکایت شماره دو

درویشی را دیدم سر بر آستان کعبه همی‌مالید و می‌گفت یا غفور یا رحیم تو دانی که از ظلوم و جهول چه آید

عذر تقصیر خدمت آوردم
که ندارم به طاعت استظهار

عاصیان از گناه توبه کنند
عارفان از عبادت استغفار

عابدان جزای طاعت خواهند و بازرگانان بهای بضاعت من بنده امید آورده ام نه طاعت و بدریوزه آمده ام نه به تجارت
اِصْنَعْ بی ما اَنتَ اهْلُه .

بر در کعبه سائلى دیدم
که همى‌گفت و مى‏گرستى خوش

می‌نگویم که طاعتم بپذیر
قلم عفو بر گناهم کش

اپلیکیشن جامع نی نوازی