حامد امجدیان و دو هنرجوی بد قول

حامد امجدیان و دو هنرجوی بد قول

ظهر روز ۷ ام آبان ماه ۱۳۹۶ تهران محله ی بهارستان، دو شخص با لباس مندرس و کهنه اما تمیز و شسته شده و با هماهنگی قبلی وارد دفتر شدند تا نی نوازی یاد بگیرند .

از آنجا که نجابت خاصی در نگاهشان بود و ظاهرشان از پایین بودن سطح درآمد خبر می داد . گفتند که آقای امجدیان ما اپلیکبشن جامع نی نوازی را نصب کردیم و این شد که از شهرستان ( نام شهر را نمی آورم ) آمده ایم تا کسب علم کنیم و نی نوازی را بیاموزیم و البته راستش برای پیدا کردن شغل و درآمد مناسب به تهران آمده ایم.

 اما از آنجا که ما درآمد پایینی داریم و مدتی هم هست که در تهران مشغول کارگری ساختمان هستیم نمی توانیم مرتب در جلسات شما شرکت کنیم. و توان خرید ساز نی هم نداریم و تا به حال هم موسیقی کار نکردیم و سطح تحصیلاتمان هم ابتدایی است.

اندکی به فکر فرو رفتم و به یکی از آنها گفتم : بابا این حرفها را نزنید ما با هم دوستیم و ….

اگر آماده هستید تا همین جلسه کار آموزش را شروع کنیم . ناگهان خنده ای بر رخسارشان پدیدار شد و گفتند اقا ما توان خرید ساز نداریم .

من هم که این شرایط را دیدم در دل گفتم خدایا تکلیف چیست ؟!

اما اندکی اندیشیدم و نهایتاً دوتا نی ژوست ازساخته های استاد قاسم علوی و جهان آقایی به ایشان دادم . و همان جلسه خوشبختانه هر دوی آنها توانستند صدای بم را در بیاورند و خدا میداند که چه استعدادی  داشتند .

نهایتاً سازها را به ایشان دادم که بعداً اگر پولدار شدند مبلغ آن را بپردازند .اما متاسفانه همان جلسه اول، جلسه آخری بود که با آنها ملاقات کردم .نی ها را بردند و رفتند.

اگر شکم گرسنه باشد، فکر و چشم و گوش انسان مجالی برای یادگیری مضامین والا مانند هنر ندارد .

 تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم .

قرار نیست همه ما هنرمند باشیم . کسایی شدن و شجریان شدن آداب و شرایط دارد اگر ندانیم، ممکن است با انتخابِ اشتباه و گام گذاشتن در مسیر هنر، صفات خوبِ اخلاقی را هم از دست بدهیم .

هفت شهر نی، امجدیان، حامد، ۱۳۹۸

نینوایان