سیامک جهانگیری
سیامک جهانگیری
سیامک جهانگیری زاده ۱۳۵۰ آهنگساز و نوازنده اهل چالوس است.
سیامک جهانگیری، موسیقی و فراگیری ساز نی را نزد عبدالنقی افشارنیا از ۱۲ سالگی آغاز نمود. در سال ۱۳۷۱، با ورود به دانشکده هنرهای زیبا و تحصیل در رشته موسیقی، از محضر اساتیدی چون مجید کیانی، داریوش طلایی و… بهره جست و هم‌زمان در زمینه نوازندگی، از تجربیات محمد علی کیانی‌نژاد بهره‌های فراوان برد.
وی در سال ۱۳۷۶، با ارایه رساله نظری خود، با عنوان بررسی ساختار ملودی در نی، که خلاصه آن در شماره پیشین «مقام» به زبان فارسی و انگلیسی به چاپ رسید، در رشته موسیقی فارغ‌التحصیل شد.
قطعه‌ی سوار از ساخته‌های سیامک جهانگیری در زمان دانشجویی (زمستان ۱۳۷۴)است که در سال ۱۳۷۶ توسط پنج نی و یک نقاره و تنبک، در تالار رودکی اجرا گردید. در این قطعه سعی‌شده، ضمن استفاده از خصلت‌ها و توانایی‌های تکنیکی و صوتی ساز «نی»، یک ترکیب صوتی، در خصوص گروه «نی» در نظر گرفته شود.
نکات قابل توجه در ثبت این اثر:
۱-به لحاظ سهولت در اجرا و نت‌خوانی، انتقال صدا (طبق نوشته پارتیتور) در کوک‌سازها در نظر گرفته شده‌است، لذا شیوه انگشت‌گذاری، با توجه به این مسئله، برای همه سازها ثابت فرض شده‌است. همانند نی Do دیاپازون
۲-کوک نی‌ها، با فرض بم‌ترین نت آنها (نت آغازین)، در کنار قطعه ذکر شده‌است.
۳-صداها در جایگاه اصلی‌شان، روی خطوط حامل نوشته شده و از آوردن شماره مربوط به صداها (ابم، اااوج، اااغیث و Vا پس غیث) خودداری شده‌است.
۴-بدیهی‌ست، با ثابت نگهداشتن این انتقال در کوک (برای مجموعه نی‌های ذکر شده) می‌توان در اجرا، از مجموعهٔ نی‌هایی با کوک‌های دیگر نیز استفاده کرد. اما این انتخاب در کوک برای اجرا، سلیقه شخص آهنگساز و محدودهٔ صوتی موردنظر وی بوده‌است.
در ایران آلبوم‌های سور و سوگ، شیونگ و در خیال کپاچین‌های البرز، تنها، خانه‌ام ابری است، به آهنگسازی این موسیقیدان توانا منتشر شده‌است. ایشان با اساتید بزرگی چون کیهان کلهر نامزد جایزه گرمی معادل جایزه اسکار و یویوما نوازنده بسیار نامی و بی همتای چینی تبار ویولنسل در پروژه بزرگ راه ابریشم همکاری دارند.
اجرای حاضر که با ساز نی انجام شده، بر اساس آوانگاری استاد فرامرز پایور بوده و در آن سعی شده است ضمن وفاداری به آوانگاری موجود، بدون پیرایه‌های اضافی به بیان محتوایی ردیف اشاره شود. به جز آواز بیات اصفهان و دستگاه همایون که اجرای آن به یک پرده پایین‌تر از آوانگاری استاد پایور انتقال داده شده است، تمام دستگاه‌ها و آواز‌ها طبق آوانگاری کتاب اجرا شده‌اند. همه اجرا‌ها با نی سی بمل (Do = Si b) نواخته شده است.
بدون تردید، استاد عبدالله دوامی (۰۷۲۱ ـ ۹۵۳۱) یکی از مهم‌ترین راویان ردیف آوازی موسیقی دستگاهی ایران است که شرح حال ایشان در کتاب‌های مختلف موسیقی آورده شده است. دو نسخه از ردیف خوانی استاد دوامی به ثبت رسیده است.
یکی مجموعه‌ای است که استاد فرامرز پایور در سال ۹۳۳۱ آوانگاری آن را به اتمام رسانده و همان طور که در مقدمه کتاب آمده، این نسخه از طرف استاد دوامی مورد تأیید قرار گرفته و در سال ۱۳۷۵ توسط انتشارات ماهور منتشر شده است.
روایت دیگر، مجموعه سه آلبوم صوتی از استاد دوامی است که در دوران کهولت ایشان اجرا و ضبط شده است. هر چند این دو مجموعه بر اساس روایت یک راوی ضبط و ثبت شده و هر دو از نظام ساختاری ردیف موسیقی دستگاهی تبعیت می‌کنند؛
اما در بررسی و مطابقت آنها با یکدیگر، در مورد نکاتی مانند تعداد گوشه‌ها، اشعار، تحریر‌ها و طول مدت اجرای گوشه‌ها، تفاوت‌هایی وجود دارد. به عبارت دیگر، این دو نسخه از نظر اجرا با یکدیگر فرق دارند اما از نظر ساختار مشابه‌اند که البته این موضوع نه تنها در ارزش، ماهیت و کیفیت آنها خللی ایجاد نمی‌کند، بلکه به تبحر و تسلط این استاد در بداهه سرایی بر پایه ردیف موسیقی دستگاهی صحه می‌گذارد.
دیدگاه‌ها