نظر امام خمینی (م ۱۴۰۹) در خصوص غنا

کاربران گرامی اپلیکیشن جامع نی نوازی در این قسمت نظر شیخ انصاری، امام خمینی(ره) و … را ملاحظه می فرمایید.

– شیخ انصاری (م ۱۲۸۱):

«در حرمت فی الجمله غنا، بین فقها اختلافی نیست؛ روایات دلالت کننده بر آن، مستفیضه بوده و صاحب ایضاح ادعای تواتر آنها را نموده است.

– امام خمینی (م ۱۴۰۹):

«روایات مستفیض یا متواتر بر حرمت غنا وجود دارد».(۳) / ۱۸ – آیه الله خوئی (م ۱۴۱۳): «در حرمت فی الجمله غنا بین فقهای شیعه اختلافی نیست، ولی فقهای ستی به حرمت ذاتی غنا قایل نیستند بلکه حرمت آن را عارضی می دانند. (۴)
نتیجه: بین فقهای شیعی، در حرمت فی الجمله غنا اختلافی نیست.

. حلیت ذاتی غنا از دیدگاه برخی از علمای شیعی

در بین عالمان شیعه به تعداد معدودی از آنان قول به حلیت ذاتی غنا و حرمت عارضی آن نسبت داده شده است که در رأس آنان محقق سبزواری ال (م ۱۰۹۰) و فیض کاشانی (م ۱۰۹۱) قرار دارند. گفتار محقق سبزواری در رساله مستقلی
که ایشان به عنوان: «رساله ای در تحلیل غنا در قرآن» تألیف نموده است بیان گردیده؛ ولی اکنون هیچ اثری از آن رساله نیست؛ اما در کتاب کفایه الاحکام، ایشان ضمن بیان دیدگاه خود در مسأله غنا به آن اشاره کرده است: : «… لکن تعداد قابل توجهی از اخبار، علاوه بر دلالت بر جواز غنا، بر استحباب غنا در قرآن نیز دلالت دارند؛

دیدگاه فیض کاشانی نیز در کتابهای متعدد ایشان بیان گردیده است که از جمله آنها مفاتیح الشرائع می باشد. ایشان در این کتاب می نویسد:
آن چیزی که از مجموع اخبار غنا به دست می آید و مقتضای جمع بین آنها می باشد این است که حرمت غنا و مزد خواننده و اجرت تعلیم آن و نیز استماع و خرید و فروش مغی، تمامی این امور مربوط به غنایی است که در عصر بنی امیه متعارف بود
که با معاصی خارجی نظیر دخول مردان در مجالس زنان و شنیدن آنان صدای زنان و سخن گفتن زنان خواننده به گفتار باطل و بازی آنان با آلات لهو از قبیل: عود، نی و امثال آنها همراه بود. به طور کلی، آن غنایی حرام است که مشتمل بر فعل محرم باشد و دلایل حرمت شامل غیر آن نمی شود؛ چنان که به این معنا سخن امام لیلا که فرمود: لیست بالتی تدخل علیها الرجال، اشعار دارد».(۲)
باید گفت: در واقعیت داشتن یا واقعیت نداشتن چنین نسبتی (قول به حلیت ذاتی غنا) به این دو فقیه شیعی، بین عالمان دینی مباحث مفصلی مطرح شده است که بررسی

۱- کفایه الاحکام:

۸۵: ولا خلاف عندنا فی تحریم الغناء فی الجمله والأخبار الداله علیه متظافره … لکن غیر واحد من الأخبار یدل على جوازه بل استحبابه فی القرآن بناء على دلاله الروایات على جواز حسن الصوت والتحزین والترجیع فی القرآن بل استحبابه والظاهر أن شیئا منها لا یوجد بدون الغناء على ما استفید من کلام أهل اللغه وغیرهم وفضلناه فی بعض رسائلنا.

٢- مفاتیح الشرایع:

الذی یظهر من مجموع الاخبار الموارده فی الغناء ویقتضیه التوفیق بینها اختصاص حرمته وحرمه ما یتعلق به من الأجر والتعلیم والاستماع والبیع والشراء کلها بما کان على النحو المعهود المتعارف فی زمن بنی امیه من دخول الرجال علیهن واستماعهم الصوتهن وتکلمهن بالاباطیل و لعبهن بالملاهی من العیدان و القضیب وغیرها وبالجمله ما اشتمل على فعل محرم دون ما سوى ذلک کما یشعر به قوله لئلا: لیست بالتی تدخل علیها الرجال.

کاربران گرامی در نظر داشته باشید که در این قسمت از آوردن تحلیل‌های هر از موارد و نظرات فوق خودداری گردیده است .

حامد امجدیان – اپلیکیشن جامع نی نوازی

نینوایان