غنا از دیدگاه فقهای شیعی

غنا از دیدگاه فقهای شیعی

کاربران گرامی اپلیکیشن جامع نی نوازی، نگاهی هر چند کوتاه به متون فقهی عالمان شیعی از قرن چهارم هجری تا کنون، ما را به این نظریه قطعی هدایت میکند که از دیدگاه این فقها، غنا، فی الجمله حرمت ذاتی داشته و فاعل آن نیز در زمره فاسقان محسوب میگردد.

۱. شیخ صدوق(م ۳۸۱):

{بدان که درآمد زن خواننده حرام است}{از غنا بپرهیز؛ پس خداوند وعده آتش نسبت به آن داده است و امام صادق فرمود: بدترین صداها، غنا میباشد}
۲. شیخ مفید(م ۴۱۳): {درآمد زنان خواننده حرام و یادگیری و یاد دادن به آنان نیز در اسلام ممنوع است}

۳. شیخ طوسی(م ۴۶۰):

غنا نزد اصحاب ما حرام بوده و کسی که مرتکب آن گردد، فاسق شمرده شده و شهادتش (در مراجع قضایی) مورد قبول نمی باشد. کسانی که به حلیّت آن قایل شده اند، به روایاتی از عایشه تمشک کرده اندکه از نظر ما قابل قبول نیست}

۴. ابن ادریس(م ۵۹۸):

{غنا نزد اصحاب ما حرام و خواننده غنا فاسق است و شهادتش نیز قابل قبول نیست؛ اما پولی که بابت خرید و فروش زنان خواننده پرداخت میگردد حرام نیست؛ چون از زنان خواننده می توان در جه صحیح و غیر غنا استفاده کرد.}

۵. محقّق حلّی (م ۶۷۲):

{از جمله معاملاتی که با قطع نظر از عوارض دیگر حرام است، غنا می باشد}{کسی که صوتش مشتمل بر ترجیع طرب آور باشد و نیز شنونده آن، فاسق شمرده شده و شهادتشان قابل قبول نیست؛ فرقی نیست در این که آن صوت مربوط به قرآن باشد یا غیر قرآن؛ ولی حُدا ازین حکم خارج می باشد}

۶. علّامه حلّی (م ۷۲۶):

{از جمله کسب هایی که شارع مقدس به حرمت آن تصریح نموده است غنا می باشد. یاد دادن، شنیدن و درآمد زن خواننده نیز حرام می باشد}

۷. فخرالمحقّقین (م ۷۷۱):

از دیدگاه شیخ مفید و ابن ادریس، درآمد زنان خواننده حرام است و از نظر من این قول ، اقوا می باشد}

۸. شهید اول(م ۷۸۶):

غنا حرمت ذاتی داشته و تمامی امورات مربوط به ان از قبیل: خوانندگی، یادگیری، یاد دادن، شنیدن و درآمد حاصل از آن حرام است مگر غنایی که در مجلس عروسی باشد در صورتی که مردان در مجالس زنانه وارد نشده و سخن باطل نیز گفته نشود}

۹. شهید ثانی (م ۹۶۵):

{غنا حرام است و آن صوتی است که کش دار و همراه با ترجیع و اطراب باشد یا صوتی که از نظر عرف، غنا خوانده شود، گرچه طرب آور نباشد.}

۱۰. محقّق اردبیلی (م ۹۹۳):

{در حرمت غنا بین فقها اختلافی نیست و اموری نظیر: اجرت گرفتن، یاد دادن، یادگیری و شنیدن ان حرام می باشد.}

۱۱. محقّق سبزواری (م ۱۰۹۰):

بین فقهای شیعه بر حرمت فی الجمله غنا اخلاقی نیست و روایات نسبت به این حکم نیز زیاد می باشد.}{در حرمت غنا و شنیدن آن بین فقهای شیعه اختلافی نیست و روایاتی که در این رابطه از طریق شیعه رسیده است، نزدیک به تواتر می باشد.}

۱۲. علامه مجلسی (م ۱۱۱۰):

{بدان که در حرمت غنا میان علمای شیعه خلافی نیست و شیخ طوسی و علّامه و ابن ادریس همه بر حرمتش نقل اجماع کرده اند.}
۱۳. ملّا احمد بن محمد مهدی نراقی (م ۱۲۰۹): {صوتی که بدان غنا گفته شود، هیچ نوع اختلافی در حرمتش نیست و غنای، صوتی است که دارای مفهوم بوده و مشتمل بر ترجیع و اطراب است.}

۱۴. ملّا محمد نراقی (م ۱۲۴۵):

{در حرمت فی الجمله غنا بین مسلمین اختلافی نیست بلکه این مساله از ضروریّات دین شمرده شده است و دلیل آن، آیات قرآنی و نیز روایات مستفیض می باشد.}

۱۵. صاحب جواهر (۱۲۶۶):

{غنا، حرمت ذاتی داشته و هیچ نوع اختلافی در این حکم وجود ندارد بلکه اجماع محصّل و منقول و نیز سنّت متواتر بر آن دلالت می کند.}

۱۶. شیخ انصاری (م ۱۲۸۱):

{در حرمت فی الجمله غنا، بین فقها اختلافی نیست؛ روایات دلالت کننده برآن، مستفیضه بوده و صاحب ایضاح ادّعای تواتر آنها را نموده است.}

۱۷. امام خمینی (م ۱۴۰۹):

{روایات مستفیض یا متواتر بر حرمت غنا وجود دارد.}

۱۸. آیه الله خوئی (م ۱۴۱۳):

در حرمت فی الجمله غنا بین فقهای شیعه اختلافی نیست؛ ولی فقهای سنّی به حرمت ذاتی غنا قایل نیستند بلکه حرمت آن را عارضی می دانند.}

۱.اپلیکیشن جامع نی نوازی ۲.حامد امجدیان

نینوایان