حامد امجدیان، لاهوت، محبت خدا به انسان در کلام مولانا

سرکشیهای انسانها و یادآوری این مورد به انسان که یادتان نرود
خالق و ناجی کیست.
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغی
( سوره علق آیه شش)
__________
آهای نوازنده که زیبا مینوازی یادت باشه چه کسی باعث این زیبایی شده .
ای مطربان دف شماپر زر کنم
___________
ای تشنه
ای تشنگان امروز سقایی کنم
___________
ای بی کس و غمدیده
ای بی کسان، ای بی کسان جاالفرج
خبر خوبی برایتان امد
________
ای کیمیا چرا فکر میکنی خودت توان تبدیل داری، اگر من نخواهم نمیشود .
ای کیما در من نگر …
_________
ای انسان تو یک نطفه کوچک بیشتر نبودی امروز موزون شدی، سوی من بیا یادت نره ، داری کجا میری .

و نهایتا ای آسمان ، ای نبات و ای حیوان همگی بدانید این عظمت مختص به ذات بی نهایت خداست .

مولانا ان دعوت را در غزل ۱۳۷۴ خوداورده است.

جایی که ذاتش به لطف همه را میخواند

کافر و مسلمان و عاشق و بی کس و غار و مغرور و مغفول و مدهوش و هشیار و نبات و آسمان و کهکشان .

با آرزوی بهروزی و تن سالم در این ایام کرونایی
لاهوت، حامد امجدیان، تابستان ۹۹