آخرین دیدار با تاج اصفهانی
آخرین دیدار با تاج اصفهانی
استاد محمدرضا شجریان می‌نویسد: « آخرین باری که در محضر این هنرمندان بزرگوار بودم چهاردهم آبان ۱۳۶۰ درست یک ماه قبل از درگذشتش بود. در آن‌روز، ایشان به اتفاق استاد حسن کسایی و آقای محمد موسوی (نوازندۀ و شاگرد استاد کسایی)، آقای پرویز مشکاتیان (نوازندۀ سنتور)، آقای ناصر فرهنگ فر، آقای منوچهر غیوری (شاگرد وفادار استاد کسایی)، شاطر رمضان و چند تنِ دیگر از هنر دوستان تهرانی و اصفهانی کلبۀ محقر مرا به قدوم شریف خود آراسته بودند. در آن‌روز، استاد کسایی برای شادروان تاج که خیلی افسرده به نظر می‌رسید، با نی، دشتی درآمد کرد و تاج با غزلی از سعدی، به این مطلع:
تاجم نمی‌فرستی، تیغم به سر مزن
مرهــــم نمی‌گذاری زخمم دگر مزن
آوازی با نهایت قدرت و تاثیر خواند که در حقیقت، عقده گشاییِ دل‌آزردگی‌هایش بود. پس از فرودِ آواز، ایشان تکلیف کردند که چیزی بخوانم. من هم اطاعت امر استاد کرده، چند بیتی خواندم که طبق معمول، مورد ستایش و لطف پدرانۀ ایشان قرار گرفتم.»
هفت شهر نی، امجدیان، حامد، ۱۳۹۸
مردان موسیقی سنتی و نوین ایران، ج ۱، ص ۳۵۴.
دیدگاه‌ها